That Band From Holland is ook geen 25 meer. De gemiddelde leeftijd gaat alweer snel richting de 30 jaar en inmiddels doen we allemaal een paar dagen per week serieuze dingen. Zo werken we flink hard en hebben sommige al een gezin te onderhouden. De vrijheid en blijheid van het wonen in sociale huurwoningen, drie hoog achter, voor bijna gratis is voorbij… De hypotheken, gezinsauto’s en andere bijkomstigheden zijn financieel gezien een strop voor de ongeremde koopdrift van nostalgische instrumenten.

Vroeger kwamen we wekelijks met een glimlach de oefenruimte ingelopen. Iedere week stond er wel weer een oude doos of een koffertje waar het tofste instrument ooit uit kwam! Na een avondje pielen waren we weer even verzadigd voor minstens een week. Via Marktplaats kochten we Omnichords, Casiotone keyboards, Stylophones en nog veel meer zooi, die inmiddels in onze koophuizen netjes zijn opgeborgen in kasten op zolder.

Ieder jaar worden deze kasten opengerukt en worden we verenigd met onze oude liefdes. Vol tederheid en verwachtingen nemen wij dit allemaal mee naar Zeeland om te gebruiken op de nieuwe kerstplaat. Na alle ‘basic’ instrumenten te hebben opgenomen vinden we het enorm fijn om al deze apparaten erbij te halen om de liedjes verder in te kleuren. Wie op wat speelt boeit niet. Als het bliepje en het kraakje maar een toevoeging is. Zo wordt de laatste hand gelegd aan onze nieuwe pareltjes.

Eenmaal weer terug in de realiteit worden we ieder jaar opnieuw geconfronteerd met het feit dat we handen te kort komen. Wie moet eigenlijk de Omnichord bespelen? We hebben immers allemaal al iets in handen… Tja, Bartels was in het huisje erg goed bezig met de Casio, maar wat doen we dan met zijn trompet? Frank was weer een virtuoos op de toy-piano, maar wie moet er dan drummen? Hoe we het dit jaar gaan aanpakken? Geen idee. We zien we weer wat iedereen van zolder haalt.

Andere delen van het studioverslag gemist? Lees hier deel 1,  hier deel 2 en hier deel 3.

Eric-Jan