Veel muzikanten zijn onwijs slechte zakenmensen. Helaas gaat dat soms zelfs gepaard met kwetsende manieren van bandpromotie.
Het was zondag 17 augustus, toen ik rond één uur in de middag een privé bericht kreeg op de Facebook pagina van eenmansbedrijf Mad Addiction Bookings:
“Goedemiddag,
even een vraagje: Is er bij jullie ene Arno Leuverink werkzaam?
Groet,
Ben de Ruiter”
Zonder dat ik ook maar enig idee had waar dit over zou kunnen gaan reageerde ik heel droog dat er maar één iemand werkzaam is bij mij en dat dat honderd procent zeker geen Arno Leuverink was.
En toen kwam het… De desbetreffende band, laten we ze voor het gemak Smells Like Donuts noemen, was namelijk benaderd door ene Arno Leuverink die de band geboekt zou hebben als voorprogramma van de tour van Memphis Maniacs.
Ik had geen idee wat er aan de hand was en bood Ben mijn excuses aan, omdat ik ze hier uiteraard niet mee kon helpen. Ik zat ik een verwarde positie, want iemand was op de naam van mijn bedrijf bands aan het benaderen, terwijl meneer A. Leuverink nergens op internet te vinden was. Geen Facebook, Twitter, zelfs niet op Google.
Wat ik vooral heel gek vond was dat Ben meteen zei: “Hier is onze Facebook pagina, mocht je toch nog ooit interesse hebben.” Uiteraard was dat een hele slechte timing en klopte er iets niet, want ze zouden juist teleurgesteld moeten zijn en zou mee moeten willen helpen om de ‘dader’ te vinden. Dit bleef hij echter meerdere malen herhalen, totdat ik zei dat ik momenteel geen behoefte had in zijn band verkooppraatje, omdat ik wel meer aan mijn hoofd had op dat moment.
Ik vroeg Smells Like Donuts of ze mij het mailverkeer dat ze gehad hadden met Arno direct door wilde sturen. Niet copy, paste, maar direct doorsturen zodat ik de afzender kon zien. Helaas “ging dit niet”, omdat blijkbaar alle mails verwijderd waren door de bassist. Dit was het tweede moment voor mij dat ik voelde dat er iets niet klopte.
Als je zo’n belangrijke kans krijgt, verwijder je de mails niet. Door middel van een mail kan je altijd de gemaakte afspraken terug lezen en daarom verwijder je deze mails dus NIET.
Toen ik dit verhaal aan mijn neefje vertelde (shout-out naar Sven) zei hij meteen dat ik het mailadres toch gewoon kon proberen te benaderen. Iets waar ik nog niet aan gedacht had, maar wat wel heel slim was. Ik typte een nette mail, waarin ik uitleg vroeg over de hele situatie. Ik verstuurde hem en kreeg vrijwel meteen bericht terug. Het was zo’n standaard mailtje, waarin ongeveer beschreven staat dat het mailadres niet bestaat.
Voor mij was het wel duidelijk. Deze band probeerde op een heel verkeerde manier aandacht van me te vragen, door leugens op te hangen in de hoop dat ik medelijden zou krijgen en ze mee zou nemen op een tour. Boos word ik ervan. Mij kwetsen en laten stressen door leugens op te hangen in de hoop dat ik je band een kans geef.
Daarom wil ik meegeven aan alle bands: een kans moet je verdienen! Is het niet bij mij, dan is het wel bij andere boekingskantoren in Nederland. Je krijgt geen kans uit medelijden. Speel veel, breng een goede plaat uit, zorg dat mensen je kennen en zorg dat je eerlijk blijft. DAN pas verdien je een kans bij boekingskantoren en krijg je die waarschijnlijk ook bij een boekingskantoor.
PS: De gebruikte namen zouden fictief kunnen zijn. De naam Arno Leuverink is dat in ieder geval.
Mike Borghs
Mike Borghs is de oprichter en eigenaar van Mad Addiction Bookings en boeker van o.a. The Hearted uit Rotterdam. Met zijn boekingskantoor probeert hij punkrock, poppunk en andere alternatieve genres levendig te houden en een kans te geven om op te treden door heel Europa. “Mad Addiction Bookings is ontstaan vanuit mijn grote droom om wat te betekenen voor de punkrock, poppunk en dergelijke in Nederland. Momenteel leef ik nog iedere dag in deze droom. Het is ongelofelijk hoe hard het gegroeid is en hoeveel artiesten/bands interesse hebben in een samenwerking. Mad Addiction Bookings is mijn leven geworden en daar ben ik meer dan blij om. Ik voel me vereerd, door alles en iedereen die interesse toont in samenwerking. Uiteraard kan het allemaal nog veel groter, maar vooralsnog ben ik erg trots op wat ik al bereikt heb. Al met al ben ik ook maar een doodnormale jongen van 20 die zijn leven leeft,” aldus Mike.