The Afterveins
lp / cassette / download-album
indiefolk / new wave / psychedelica
YCR Rotterdam

Als klein ventje dronk ik graag water wanneer ik in de jaren 60 mijn oma ‘op Zuid’ bezocht. Wij waren inmiddels geëmigreerd naar een dorp buiten de stadsgrenzen en daar smaakte het water laf, eigenlijk zelfs smaakloos. Maar in Rotterdam-Zuid was dat wat uit de kraan kwam iets met een kick, een beetje spannend en ook herkenbaar. Later werd mij verteld dat het gewoon door wat chloor kwam dat aan het water was toegevoegd, maar voor mij heeft het Rotterdamse water altijd dat extra smaakje behouden. Ook al voegt men het chloor inmiddels niet meer toe.

Dat er nog steeds iets in het Rotterdamse water zit, blijkt de laatste jaren uit de lichting muzikanten, die flink van leer trekken met een eigenzinnig en toch ook herkenbaar geluid, dat te herleiden is tot de postpunk uit de jaren tachtig. En dat, terwijl vaak de jonge muzikanten zelf geen weet hebben van hun illustere voorgangers uit die jaren.

Bekend voorbeeld is natuurlijk Rats on Rafts, maar nu is daar ook het Rotterdamse The Afterveins. Het trio noemt zich een ‘psychedelic new wave’ band en op basis van het gebodene op het gelijknamige debuutalbum kan je dat zeker de lading dekkend noemen. Maar dan wel met een plus. Toen de band vorig jaar de Grote Prijs Rotterdam won, legde de jury in haar rapport meteen de link met de band The Feelies. En inderdaad, het openingsnummer The Places op het titelloze debuutalbum doet zeker aan deze alternatieve rockband uit New Jersey denken. Maar, zoals zanger Maks Bolhuis al zingt in dit nummer, blijft de band niet hangen in het zelfde idioom en zoekt voortdurend weer naar andere invalshoeken. Niet stilstaan, doorgaan: “ there are places to go …”.

Het legendarische Velvet Underground was een voorbeeld voor The Feelies en het is daarom niet verwonderlijk dat deze invloed ook vervolgens weer doorklinkt in het werk van The Afterveins. Zoals in de tweede track van het album, het gedragen nummer W.F.L. waarin naast gitaar, bas en drums nu ook toetsen en effecten zijn te horen, die het nummer een psychedelische en bezwerende sfeer meegeven. Na de eerste twee nummers van The Afterveins is al duidelijk dat we hier met een dijk van een album van doen hebben. Opvallend is daarbij dat naast de sterke songs, tevens de opname en productie helder en open klinken.

Moedig is de aanwezigheid van drie (!) instrumentals, waarvan Interlude #2 zo uit de koker van Interpol gekomen zou kunnen zijn in de periode rondom Turn on the Bright Lights. Hier blijkt opnieuw hoezeer The Afterveins aansluiten bij de hedendaagse postpunk. De tweede en ditmaal korte instrumentale track Interlude #1 (dat verrassend genoeg dus pas verder op het album te vinden is) vormt een mooie opmaat voor Aesit, een fijn up-tempo gitaarliedje. Het album sluit af met Outstairs een wederom instrumentale song met een venijnig gitaargeluid en een felle opbouw.

Het sterkste deel van het album zit tussen bovengenoemde delen geklemd en omvat in iets meer dan elf minuten twee ijzersterke songs, die beide terug lijken te grijpen op het geluid van de postpunkband The Sound. Na een aanvankelijk rustig begin ontvouwt Intake zich als een opzwepende hypnotiserende gitaarmuur met een bezwerende zang die klinkt alsof Adrian Borland (van de eerder genoemde The Sound) en Jim Morrison over de rug van Maks Bolhuis meekijken.

Absoluut hoogtepunt The Trouble kent eveneens raakpunten met het beste werk van The Sound, waarbij het gitaargeluid in de opbouw tevens Bauhaus’ Bela Lugosi’s Dead in herinnering brengt. Na een korte lach legt een bas de basis voor een dreigende opening van meanderende gitaren die steeds verder in intensiteit toeneemt, uitloopt tot een heftige apotheose om vervolgens plots stil te vallen. Langzaam wordt de song weer opnieuw opgebouwd om uiteindelijk te eindigen in een volmaakte climax.

Met alle referenties zou men kunnen denken dat The Afterveins wellicht te weinig een eigen geluid hebben kunnen vinden, maar niets is minder waar. Op dit debuut slaagt de band er in om juist alle invloeden (al dan niet bewust) te vervlechten tot een geheel eigen geluid, waardoor de plaat, hoe veelzijdig ook, een hechte eenheid vormt.

Maks Bolhuis (zang, gitaar, bas), Aswin van As (drums) en Xander van Dijck (gitaar, toetsen) hebben met hun eersteling een fantastische plaat afgeleverd, die een breed publiek van liefhebbers van alternatieve rock en postpunk verdient. Na Rats on Rafts hebben we hier opnieuw een Rotterdamse band die de toon weet te zetten voor een hedendaagse nieuwe golf van scherpe en eigenzinnige muziek. The Afterveins is een volwassen album van een band die een mooie toekomst tegemoet gaat. Of dat nu aan het Rotterdamse water ligt, ik weet het niet, maar dit smaakt zeker naar meer.

Rob Veltman

Lees hier alles over de releaseparty op 13 maart in Rotown. De downloadlink van het album is vanaf 13 maart beschikbaar.

Foto: Wim Barzilay, tijdens de Kick Off van de Grote Prijs Rotterdam 2013 in WORM