Op 8 oktober gingen wij de weg op voor onze tweede kastelentour. Onze tourmanager en vriend Rob, zei nog liefdevol waarschuwend: “Het wordt nooit meer zoals toen, daar moet je op voorbereid zijn.” En hij had gelijk. Maar hoewel het deze keer een grimmige light versie was van onze euforische Tour des Chateaux in juli, is de October Tour zeker niet minder theatraal gebleken.
De eerste bestemming was Chateau Cortils. Een prachtig kasteel dat niet zo ver uit de buurt ligt van Chateau Dossin, waar we deze zomer onze muze Laura hebben ontmoet. Via haar hebben we Chateau Cortils ook leren kennen en ze zal dan ook aanwezig zijn bij het optreden. Die wetenschap maakte mij erg zenuwachtig, aangezien we het lied dat ik over haar schreef die avond ook ten gehore brengen.
We rijden het erf op en worden al snel begroet door een lieve kasteelhond. Onder het mom van even de benen strekken, krijgen we een rondleiding over het terrein, met als gevolg dit soort hilarische taferelen:
Op een gegeven moment kwamen we bij een grote schuur met stallen, waarin zich een luid babbelende troep ganzen bevond. Via een kleine trap kon je naar de tweede verdieping van de schuur, waar als een soort bizar sprookje, allemaal oude opgemaakte bedden stonden met nachtkastjes ernaast. Tot onze grote verbazing was het blijkbaar de bedoeling dat we hier met z’n allen zouden overnachten.
Hoe gezellig de ganzen ook waren en hoe romantisch het ook oogde, het was zelfs in mijn bontjas ijskoud en er was geen enkele warmtebron aanwezig. In principe stond je gewoon buiten. Na wat beleefd hosselen werden we uiteindelijk doorverwezen naar een alternatieve slaapplek. Een prachtig verwarmd aanbouw appartement, met panoramazicht op het herfstige landschap.
Die avond speelden we een gespannen show. Mede doordat ik drie dagen voor vertrek mijn vinger had gebroken, waardoor ik op een rare geforceerde manier gitaar moest spelen. Gelukkig troffen we weer een warm en geboeid publiek, inclusief kasteelhond.
Na een voor mij werkelijk slapeloze nacht, schuiven we aan bij het ontbijt en nemen de omgeving nog even in ons op (inclusief het nemen van de benodigde kasteelbandfoto).
Dormaal
We nemen afscheid en rijden door naar Dormaal, waar we twee sets zullen spelen in een chique kleding boutique / koffietent. Op weg naar deze bestemming rijden we langs een bizarre hoeveelheid hoeren, die dorp na dorp in the middle of fucking nowhere als een soort realdolls in creepy ‘american themed’ etalages zitten. Eenmaal gearriveerd blijkt de gastvrouw een echte chique Belgische madam, die ons hartelijk de weg wijst en koffie voorzet. In een prachtig en gigantisch hoog houten pand, spelen we twee sets van 45 minuten. Tussen de kleding en het genadeloos harde gebrom van het koffiezet apparaat.
Die avond staat er ook nog een huiskamerconcert op de planning, bij een vrouw die ons heeft gezien tijdens onze zomertour en zo gecharmeerd was dat ze ons bij haar thuis heeft uitgenodigd. We komen vermoeid aan bij een groot huis met een dik buffet en mogen gelijk ons bord vol laden. Met wat nieuwe brandstof in onze maag beginnen we aan onze derde show. Dit was ook meteen de beste van de tour. Het leek wel alsof we ons wilden wreken voor de twee eerdere, moeizame optredens. Vanaf de eerste noot was het aan en gaven we alles wat we nog hadden aan een huis vol muisstille Belgen.
We blijven niet slapen, dat doen we bij onze vrienden van Kasteel Nieuwenhoven in Sint-Truiden. We komen daar ’s nachts aan en houden nog een kaars verlichte, naar wierook riekende gin-tonic picknick bij een klein Maria-kapelletje langs het pikdonkere landschap.
Na een uitgebreid ontbijt dat naadloos overliep in lunch, speelden we de laatste set in het café van Kasteel Nieuwenhoven en sloten daarmee weer een epische tour af. Later die maand zijn we weer een weekend naar België gegaan omdat we onder andere door de gemeente van Sint-Truiden werden geboekt voor een festival. To be continued dus!
Aileigh Awad
Blijf de avonturen van de band volgen Book of Eli op Facebook en check de website voor info en shows.
Deze tour werd mede gefinancierd vanuit Popunie Music Export Rotterdam.
Ik merk dat ik steeds minder de deur uitga. Herrie in mijn hoofd, geld en de bijbehorende logistiek zijn de prominente factoren die me steeds meer belemmeren. Vooral concerten, de live shows waar ik zo verzot op ben, moeten het ontgelden. Want ik woon in een buitenwijk van Rotterdam. Rust versus reisplanners maken.